Pewnego razu w Śródziemiu...

Wysłany: Czw 22:32, 29 Maj 2008     Temat postu:


Otworzył oczy.
-Gdzie ja jestem? - wychrypiał. Dajcie mi wody. Co z lady Morgoroth?

Wysłany: Czw 22:57, 29 Maj 2008     Temat postu:


- Tato! - krzyknęła córka. - Szybko po wodę już! - po chwili jakiś człowiek już niósł mu wodę.
- Tato jak dobrze, nie wiem co z Lady Morgoroth. Khandyjczyk ja zabrał i uciekł. Nasi ludzie przeszukują teraz teren w pokojowym przyprowadzeniu ich i podaniu opiece medycznej. Mam nadzieję, że szybko ich znajdą...

Wysłany: Nie 19:27, 01 Cze 2008     Temat postu:


- Jak się czujesz, kapitanie?

Wysłany: Nie 21:37, 01 Cze 2008     Temat postu:


<Kobieta opadła na posłanie. Czuła że to koniec i nawet nie chciała z tym walczyć. Ona uciszyła władcę Ciemności i nie podołała powierzonemu zadaniu. Jeszcze chwila, i bedzie po wszystkim. Koniec to jedyna choroba, na którą nie ma lekarstwa ani zaklęć. I teraz Koniec nadchodził>

Wysłany: Nie 22:03, 01 Cze 2008     Temat postu:


Zakaszlał. Na białym posłaniu pojawiły się plamki krwi.
-To nieważne. Odnajdzie lady Morgoroth. Ja...pójdę spać. Jestem...zmęczony.

Wysłany: Nie 22:15, 01 Cze 2008     Temat postu:


Patrzył na Panią Ciemność. Smutny i trochę zły.

-Pani Ciemność. Pani Ciemność. Niech się Pani Ciemność nie poddaje. Pani Ciemność silna. Pani Ciemność będzie dobrze. Prawda? Coś przynieść Pani Ciemność? Coś zrobić dla Pani Ciemność?

Siedział na skraju łóżka. Zarzucił próby opatrywania. Przykrył pokrwawioną pościelą ją tylko trochę.

Wysłany: Pon 16:13, 02 Cze 2008     Temat postu:


- Ja nic tu nie poradzę... Chociaż...
Wszedł do komnaty... Popatrzył na Morgoroth i złożył pocałunek na jej ustach... Mortis popatrzył na rękę i zaczął znowu parować...
- Mam nadziej że to ją ocali...
W końcu czarne opary znikły a Nazgul wraz z nimi... Morgoroth poczuła jak po całym ciele przechodzi ją dreszcze....

Wysłany: Pon 20:36, 02 Cze 2008     Temat postu:


Pearl nie bardzo wiedziała, co ma ze sobą zrobić. Zrozumiała, że tu, gdzie jest, na nic sie nie przyda, więc postanowiła pozwiedzać piękne miasto Umbar.

Wysłany: Pon 20:41, 02 Cze 2008     Temat postu:


Podeszła do miejsca gdzie leżał ojciec. Usiadła kolo niego i chwyciła go za dłoń.
- Jak się czujesz?

Wysłany: Pon 21:23, 02 Cze 2008     Temat postu:


Nagle rozległo się pukanie do drzwi i do pomieszczenia wkroczył wysoki mężczyzna.
Jego ubranie pokrywał kurz i znzć po nim było trud długiej podróży, jednak zielona barwa ubioru, okrągła tarcza na plecach, krótki miecz przy pasie i wreszcie półotwarty hełm z końską kitą trzymany pod pachą nie pozostawiają wątpliwości co do jego rohańskiego pochodzenia.

- Kapitanie Nathanielu, widzę, że niełatwo Cię znaleźć - zaczął nie zdając sobie jeszcze sprawy z powagi sytuacji - Od ładnych paru miesięcy próbuję Cię zlokalizować i dostarczyć umó... - urwał nagle.

Jego wzrok padł na całą scenę i na dłuższą chwilę zatrzymał się na elfickim pierścieniu założonym na palec kapitana.

Nagle wokół jeźdźca zrobiło się ciemno. Jego twarz skrył mrok, a sylwetka urosła i zrobiła się mniej widoczna. Po chwili pojawiły się czarne szaty okrywające całą postać. Nim wszyscy otrząsnęli się z zaskoczenia rzucił się w stronę Nathaniela. Dopadł go i złapał za rękę, po czym z okrzykiem: "Siostro! Nieeeeee!" i nieludzkim wrzaskiem bólu zerwał mu pierścień z palca. Nie zdołał jednak utrzymać go w ręku i potoczył się on na podłodze. Wszystko to wydarzyło się w mgnieniu oka...

Mrok zniknął, a tam gdzie jeszcze przed chwilą stał Nazgul klęczał Rohański jeździec.
- ...wione trzydzieści wielbłądów... - podjął wątek jak gdyby nic się nie stało. - Widzę jednak, że trafiłem zupełnie nie w porę... Co tu się wydarzyło?

Wysłany: Pon 21:30, 02 Cze 2008     Temat postu:


Shaillya stała przez chwilę wryta w podłogę, zastanawiając się czy rzucić się przybyszowi na szyję. Czy wytłumaczyć ojcu kto to jest...
- A więc tato... em... widzisz... no.... em... to jest Eothain.... i no jak w tedy sobie poszłam... tzn... - na chwilę się podłamała podskoczyła do rohańczyka i mocno go uścisnęła muskając policzek ustami. Po chwili znów siedziała przy ojcu ze łzami w oczach - Tato przepraszam to wszystko moja wina, gdybym nie opuściła statku bez twojej wiedzy nic by się nie stało, a teraz tu leżysz... widzisz ja opuściłam statek by ... - tu spojrzała na Eothaina, i na chwilę ucichła.

Wysłany: Pon 22:10, 02 Cze 2008     Temat postu:


Mortis Nic nie czuł nawet swoich palców... Chciał sie rozejrzeć, ale nie mógł ruszyć szyją... Znał to ciemne puste miejsce.... Był tu nie tak dawno... Miał tylko nadziej, że jego siostra tu nie trafi...
- Jesteś tu stary przyjacielu?
Nagle zauważył że stoi a nie leży.... Lecz nie był tego nadal pewien… Cztery stopy przed nim pojawiła się postać szkieletu w czarnej szacie...
- Owszem jestem... Czego chcesz?
- Mam tylko takie pytanie... Czy ona umrze?
Szkielet popatrzył pustymi oczodołami...
- Nie wiem i tego nie wie nikt na świecie...
- Oby nie zmarnowała mojego daru... To było jedyne co mogłem jej dać...

Wysłany: Pon 22:23, 02 Cze 2008     Temat postu:


Kapitan otworzył słabo oczy. Wargi miał spierzchnięte, na palcu widać wypalony ślad po pierścieniu. Szybkim ruchem sięgnął po niego. Czuł, jak płonące runy parzą mu rękę, na twarz wystąpiła śmiertelna bladość. Spojrzał to na przybysza, to na córkę.
-Wody...

Wysłany: Pon 22:33, 02 Cze 2008     Temat postu:


Pearl snuła się po Umbarze. Usiadła na nadbrzeżu i przez moment obserwowała statki wpływające do portu.

Wysłany: Wto 0:17, 03 Cze 2008     Temat postu:


- Kapitanie nie dotykaj go! - krzyknął Rohirrim nie przchodząc tym razem metamorfozy. - Zabijesz Morgoroth jeśli go nie zostawisz...

Objął Shaillyę ramieniem i mocno przytulił.