Pewnego razu w Śródziemiu...

Wysłany: Sob 21:41, 14 Cze 2008     Temat postu:


- Co się działo? Nie do końca wiem o czym mówisz - powiedział pełen najgorszych przeczuć - Przyznam, że w ostatnim czasie mam sporo luk w pamięci...

Wysłany: Sob 21:43, 14 Cze 2008     Temat postu:


- Ummmm? - spojrzała na niego pytająco. - Ale... nie rozumiem. Nie wiesz, co się z Tobą dzieje? Nie chcesz mi powiedzieć czy jak?

Wysłany: Sob 21:51, 14 Cze 2008     Temat postu:


Położył jej ręce na ramionach i popatrzył w oczy. Maił poważny i zatroskany wyraz twarzy.
- Ja naprawdę nie wiem co się dzieje. Od pewnego czasu mam częste luki w pamięci. Ale wydawało mi się, że to po prostu chwilowe omdlenia spowodowane zmęczeniem podróżą... Chyba tak nie jest? Powiesz mi co widziałaś i co się dzieje ze mną?

Wysłany: Sob 21:57, 14 Cze 2008     Temat postu:


- O morska otchłanio... - Shaillya załamała się na chwilę. Wtuliła w niego i drżącym głosem opowiedziała, to jak widziała jego nagłe zmiany w Czarną postać. To jak się zmieniał nie tylko z wyglądu ale i z głosu... To jak nagle na jego miejscu pojawiał się ktoś zupełnie inny... Nazgul.

Wysłany: Sob 23:27, 14 Cze 2008     Temat postu:


Eothain...Podejdz prosze.... <Kobieta kiwnęła ręką w stronępary stojącej przy burcie> Podejdź tutaj, weż mnie na recę i zanieś w jakieś bardziej ustronne miejsce gdzie będziemy mogli sami porozmawiać. <Skierowała wzrok na córkę Kapitana i wyszeptała> Wina...Jak On się czuje?....

Wysłany: Nie 0:09, 15 Cze 2008     Temat postu:


( luna z zniecierpliwieniem rusza ręką w celu podrapania swędzącego nosa )
- ooo w końcu się udało
- siostra
( zwróciła się do Pearl )
- paraliż mi minął jesteśmy wolne idziemy coś zjeść ?

Wysłany: Nie 0:23, 15 Cze 2008     Temat postu:


- Hmm chodźmy do spiżarni. (chciała, żeby były same, musiała porozmawiać z Luną na osobności, o tym jak odzyskać pierścień elfów).

Wysłany: Nie 0:29, 15 Cze 2008     Temat postu:


- koniecznie
( odrzekła z dzikim uśmiechem luna i z radością pobiegła za Perl , bo też chciała pogadać o Tych "dziwnych " istotach no i przy okazji cosik małego! zjeść i wypić - czas kolacji był !)

Wysłany: Nie 11:35, 15 Cze 2008     Temat postu:


Piratka spojrzała to na nią to na Eothaina. Pocałowała go w policzek i odpowiedziala kobiecie:
- Mam nadzieję, że dobrze.. - poszła do kajuty Ojca. Zostawiając ich samych. Nie była spokojna..

Wysłany: Nie 11:43, 15 Cze 2008     Temat postu:


Eothain poszedł do kajuty. Hobbitki zdążyły już wyjść wiec tylko zamknął drzwi i zabezpieczył je zasuwką. Podał Morgoroth kielich z winem.
- O czym chciałabyś ze mną porozmawiać Pani?

Nazgul czekał na rozwój sytuacji...

Wysłany: Nie 13:50, 15 Cze 2008     Temat postu:


Usiądź naprzeciwko mnie, prosze. <podniosła kielich z winem i oparła się plecami o ścianę> Dostałeś pewien dar... Ale nie umiesz się nim posługiwać ani z nim pracować, a mógł spotkac Cię wielki zaszczyt... Widzisz <podniosła swoją dłoń z pierscieniem na wysokośc jego oczu> Możesz byc wielki... Nie jestem człowiekiem- wiesz o tym. KIedyś byłam a teraz..Teraz jestem upiorem... Ale wiele lat pracy sprawiło, że potrafie czasami wracać do ludzkiej postaci. Nie jest to łatwe. I jest bolesne... Ty też nie jesteś tym, za kogo się uważasz... Możesz być wielki, ale to wystawi uczucie łączące Ciebie i córkękapitana na cięzką próbę. Zdecyduj kim chcesz być... <upiła lyk wina i podniosła się z beczek. Chwiejnym krokiem, podpierając się ściany, wyszła zapytać się o koję dla siebie. I o to, czy nie da się płynąć szybciej>

Wysłany: Nie 17:08, 15 Cze 2008     Temat postu:


- Mylisz się siostro. - Nazgul nie wytrzymał i wdarł się do umysłu Morgoroth. - On nie dostał żadnego daru. Podczas bitwy pod Czarną Bramą, gdy zwycięstwo wroga było pewne wniknąłem w ciało jednego z jego przodków, by przetrwać zniszczenie Jedynego Pierścienia. Ciekaw jestem jak udało się to Tobie i Mortisowi... Tak czy inaczej zrobiłem to żeby przetrwać. I trwałem, lecz niezdolny do niczego więcej, poza tym by w odpowiednim czasie przenieść się na potomka rodu. Dopiero niedawno obudziły i dodały mi sił mordorskie inskrypcje odczytane przez Mortisa i tego Khandyjczyka. Większość sił poświęciłem na uratowanie Ciebie ale im bliżej Mordoru tym czuję się silniejszy. Sądzę, że w Minas Morgul będę już w stanie opuścić ciało tego Rohirrima... Przy okazji czy wiesz, którym z Twych braci jestem? - odczekał chwilę.

- Jam jest Khamul, Cień Wschodu, Czarny Easterling, Drugi wśród Nazguli - wykrzyczał.

Eothain potrząsnął głową. Był zupełnie zbity z tropu tym co powiedziała mu Morgoroth.

Wysłany: Nie 17:27, 15 Cze 2008     Temat postu:


- Widzisz przyjacielu zapomnieli już o tobie....
Odezwał się kościsty towarzysz...
- Możliwe ale póki starczymi sił nie dam się zabrać tam gdzie nic nie ma...
- I co chcesz zrobić walczyć ze mną... Bez sensu...
Lepiej czekać na rozwój sytułacji...
- Możliwe... Kościsty towarzyszu...

Wysłany: Nie 19:25, 15 Cze 2008     Temat postu:


<Kobieta wiedziała że to co zrobi będzie wyczerpujące dla ciała rohhirima ale jeszcze raz powiedziaał do brata "wiem. Ale on nei wie. I niech będzie narzędziem. W takiej postaci pomożesz mi uratować Mortisa gdy tylko będziemy w Mordorze. A potem... POotem odejdziesz z tego ciała i pozostawisz je tej dziewczynie..">

Wysłany: Nie 20:42, 15 Cze 2008     Temat postu:


- Niech i tak będzie siostro... Mortis... Próbowałem do niego sięgnąć ale nie udawało mi się... Gdzie on teraz jest? - zapytał Khamul

Eothain wstał chwiejnie i wyszedł z kajuty... Szukał Shaillyi wzrokiem...